Genova

Hier woon ik vanaf Januari:

Een teken van leven

Sorry vrienden. Ik leef nog! Al zijn de omstandigheden niet zo optimaal als ik zou willen. Ten eerste moet je om filosofie te studeren niet in Italie zijn. Ik was gewaarschuwd door meneer Groenendijk, maar nu zag ik het zelf: De italiaanse professor (vooral die in filosofie!) is een soort God hier. Ook al verdient hij niet zoveel, zijn sociale status is onwijs veel groter dan die van een universitair docent in Nederland. En waag het niet om als eigenwijze filosofiestudent aan die ivoren toren te komen.. Goed, dat deed ik dus wel. Vrij goed vond ik, met argumenten, rationeel, zoals dat hoort in filosofie. Was niet ok. De docent gaf me -- als waardering voor mijn tekst (en aangezien de normering ging van -- tot +++ betekent dat dus: heel slecht) en enige discussie was onmogelijk. Met japans gaat het gelukkig wel goed, dus ik probeer me daar nu op te storten. Alsmede op het schrijven van mijn bachelorscriptie. Maar ook dat gaat niet van harte. De omstandigheden zijn niet optimaal. Bologna heeft niet mijn hart gestolen en ik heb de neiging hier weg te gaan. Dat heeft nog een belangrijke reden, en heeft te maken met de geografische ligging van de stad. Bologna ligt in Noord italie, vrij in het midden, en is omgeven door bergen. Dat betekent dat alle lucht en alle vochtigheid in het bergdal blijft hangen. In de zomer stikt men van de klamme hitte, in de winter blijft de griep in de stad hangen en drinkt de vochtige koude lucht zich door je kleding heen en blijft ook de griep hangen. Ik ben inmiddels al twee keer twee dagen ziek geweest (en ik ben normaal nooit ziek) en heb al drie keer onwijze pijn aan mijn keel gehad, waarvan een keer keelontsteking. Dit is geen stad voor gevoelige wezens. Het weer lijkt op de mensen over te slaan, die zo koud en grijs zijn als de lucht die boven Bologna hangt. Op straat zie ik weinig mensen waarvan ik de behoefte voel om ze beter te leren kennen. De blikken zijn koud en op materiele zaken gericht. Mensen kopen prachtige kleding en mooie huizen om zich beter te voelen, voor een tijdje. Het bolognese accent doet pijn aan mijn oren. De vrouwen hebben hoge kraakstemmen waarmee ze praten over zaken die het niet waard zijn om zoveel woorden aan vuil te maken.

Dus, er treedt een wending om in mijn persoonlijk klimaat hier. Ik maak in ieder geval het semester af en dan zie ik wat ik doe (kijk eens het voordeel van je een jaar uit je naad werken zodat je een jaar in vrijheid kunt leven) Natuurlijk zijn er ook positieve kanten. De huisbazin (of "huisoma") is een schat die veel te vriendelijk is en daardoor moet lijden (ze heeft haar kinderen te veel verwend en lijdt nu onder alle ruzies om geld wat haar dochters van haar eisen). Maar we hebben goede gesprekken en kijken samen stomme tv-programma's. Ze bekommert zich om me als ik een paar dagen wegga en ze vriest bananen voor me in als ik keelpijn heb. Verder heb ik wat mensen ontmoet die ik heel erg mag. Grappig genoeg komen ze allemaal uit zuid-Italie. Er is een groep van muzikanten en een groep van luisteraars die elkaar elke week ontmoeten. Verder zijn er een groep studenten waar ik mee uitga naar leuke verborgen plekjes in Bologna. Maar blijkbaar is dat niet genoeg voor mij. Wordt vervolgd..