Vandaag was de dag des oordeels. De mensen van de taalcursus zijn in groepen verdeeld met verschillende niveaus. En nu ben ik met gemengde gevoelens in het hoogste niveau geplaatst. Het voelt toch altijd wel fijner voor het ego om een beetje op gelijk niveau te zitten als de anderen (want vele zijn veel beter dan ik), maar aan de andere kant: Ik leer er veel van. Maar die grammaticatoets van vanochtend was echt terribile. Dus ik vertel mezelf weer eens er wat moeite in te stoppen. Ik heb geen wijn gedroken bij het eten, een grote persoonlijke overwinning moet ik zeggen, en nu zit ik dus op mijn kamer om te studeren. Hmm. Studeren dus. Mijn onderbewuste geeft een automatische reactie van aversie, en mijn bewuste ik wil eigenlijk ook veel liever een beetje op het piazza del campo hangen, dus ik zit hier een soort van non-gevecht te voeren tegen een dun laagje ratio.
Ah, ik was door Siena aan het lopen rond een uur of acht, zoekende naar een supermarkt, maar die verstoppen ze allemaal hier (net als alle andere winkels, de zwembaden, nouja eigenlijk alles zo'n beetje) toen ik opeens prachtige vioolmuziek hoorde. Dat, in combinatie met de kleine slingerende straatjes en straatlantaarns bij schemering. Het was even helemaal een italiaanse film. Gelukkig stopte de man net met spelen voordat de melancholie mij helemaal in zijn greep had.
Studeren dus..
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten