Ondraaglijke lichtheid

Het leven is licht hier (behalve in de ochtend, dan is het zwaar) en er is vrijwel niets dat op mij drukt. Voor enkele overpeinzingen heb ik enkele uren Macchiavelli's 'Il principe' zittende bij prachtig panorama aan dit dieet van rust toegevoegd, en voilà: bijna de ideale ingredienten voor een perfect Manonleven (het enige dat nog mist zijn enkele geliefden)

Vandaag presenteerde ik een test uit de krant aan de andere studenten. Het ging over soorten wijn en het politieke karakter van de verschillende soorten wijn. Wist u bijvoorbeeld dat Prosecco tentatieven naar Leganord heeft, terwijl de ultieme communist een Lambrusco is en een cabernet franc een ecologist? Ik houd van die italiaanse fijnzinnige schrijfstijl. Ook mijn schrijfstijl werd geprezen overigens, wel drie keer vandaag. Dat betekent ruimte in mijn hoofd. Zoveel ruimte heb ik in jaren niet gehad. En het voelt als mij, het voelt alsof ik weer een manonwortel te pakken heb, een grondstof. Het voelt geweldig.

Oh en een halfuurtje geleden had ik mijn nieuwe huisbaas aan de telefoon, en ze is heel sympathiek. Ik mocht komen kijken wanneer ik zou willen, en dan zou ze mij van het treinstation halen. Toen ik vroeg of 2 uur een geschikte tijd was om te komen (een vrij moeilijke zinsconstructie in het italiaans, dus ik was blij dat ik het eruit had) vroeg ze: bedoel je 2 uur 's middags of 2 uur 's nachts? Incredibile..